Την Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2018, οι μαθητές των τάξεων Γ΄, Δ΄ και ΣΤ΄ έφεραν τα τριγωνάκια τους και με τη συνοδεία των δασκάλων τους έψαλαν τα κάλαντα σε διάφορα σημεία του χωριού. Το ποσό που συγκεντρώθηκε θα διατεθεί σε προγραμματισμένη εκπαιδευτική επίσκεψη.

Παράλληλα, στη σχολική μονάδα, πραγματοποιήθηκαν δράσεις με χριστουγεννιάτικο περιεχόμενο, όπως εικαστικές δημιουργίες, παρασκευή εδεσμάτων, προβολή ταινίας και αφήγηση παραμυθιών ? ιστοριών.

Επιπλέον, υιοθετώντας την επιθυμία για σχολείο ανοιχτό στην κοινωνία, προσπαθήσαμε να μεταφέρουμε στα παιδιά Χριστουγεννιάτικα ήθη, έθιμα και συνήθειες του παρελθόντος που συναντάμε ακόμα στο χωριό μας.
Βασιστήκαμε στις αφηγήσεις απλών ανθρώπων του χωριού, ώστε να χρησιμοποιήσουμε τις μνήμες τους για τη διάσωση, μετάδοση και  αξιοποίηση των γόνιμων στοιχείων της λαογραφίας μας, τα οποία μπορούμε να μετασχηματίσουμε σε δημιουργική έκφραση, που μπορεί να ενταχθεί στο σύγχρονο τρόπο ζωής. Οι πληροφορίες μας προέρχονται από την αφήγηση του κ. Δήμου Βελικούδη που δέχτηκε την πρόσκλησή μας για να αφηγηθεί στους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου τις Χριστουγεννιάτικες μνήμες του από τα δικά του παιδικά χρόνια.

Αντιμετωπίσαμε το παρελθόν με αγάπη και σεβασμό, καθώς αποτελεί μέρος της ταυτότητάς μας. Κάποτε αυτά τα στοιχεία της παράδοσής μας ήταν οργανικό μέρος της ζωής των κατοίκων, που ρύθμιζαν τις περισσότερες όψεις της ζωής στο οικογενειακό και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον.

Σήμερα, η αναβίωση των παλιών εθίμων μας συνδέει όχι μόνο με το παρελθόν αλλά και με την αίσθηση ότι ανήκουμε σε μια κοινότητα ανθρώπων που νοιάζονται για το διπλανό τους.

Τα «ήθη» και τα «έθιμα» στο χωριό μας, έχουν μεταφερθεί από τους πρόσφυγες κατοίκους του από τις αλησμόνητες πατρίδες, εξακολουθούν να είναι ολοζώντανα και σήμερα και πολλές φορές έχουν εμπλουτισθεί και από την μίξη των συνηθειών που δημιούργησαν στον νέο τόπο κατοικίας τους.

Την Παραμονή των Χριστουγέννων σφάζονταν τα γουρούνια που η οικογένεια εξέτρεφε όλη τη χρονιά. Το  παχύ τους κρέας και το λίπος ήταν η κατάλληλη τροφή για τον βαρύ χειμώνα. Το παχύ έντερο των γουρουνιών, καθαρίζεται και γεμίζεται με ψιλοκομμένο κρέας, πράσο, ρύζι και μυρωδικά, για να αποτελέσει το καθιερωμένο, έδεσμα την «μπάμπω». Η Μπάμπω ήταν το πρώτο φαγητό που θα έτρωγε η οικογένεια μετά από τη νηστεία των 40 ημερών, μάλιστα το έβραζαν όλη τη νύχτα σε σιγανή φωτιά για να είναι έτοιμο όταν θα γύριζε η οικογένεια από την εκκλησία. Οι ίδιοι οι νοικοκυραίοι ή ομάδες μικρές ανδρών έσφαζαν τα γουρούνια τα δικά τους ή των συγγενών τους.

Μόλις  σουρούπωνε, οι νέοι του χωριού, αφού τελείωναν με τη σφαγή των γουρουνιών, πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι έλεγαν τα κάλαντα. Τα  μικρότερα παιδιά ξεχύνονταν στους δρόμους για να μεταφέρουν το χαρμόσυνο μήνυμα της γέννησης του Χριστού και τραγουδούν τα Κάλαντα. Οι νοικοκυρές  τους έδιναν  σύκα, ξυλοκέρατα, πορτοκάλια, καρύδια κουλούρια, κάστανα και διάφορα άλλα φρούτα. Όχι όμως και χρήματα.

Το βράδυ μαζευόταν όλη η οικογένεια για το δείπνο και καθόταν στο σοφρά (ένα τραπέζι χαμηλό και στρογγυλό). Όλοι καθισμένοι γύρω από το σοφρά έτρωγαν από τα εννέα φαγητά, εννέα διαφορετικά τρόφιμα, που το καθένα συμβολίζει στιγμές της καθημερινότητας.

Οι γυναίκες ζύμωναν και έφτιαχναν το Χριστοκούλουρο, το οποίο στόλιζαν. Τα κεντήματα στο Χριστοκούλουρο αναπαριστούν πρόβατα, άλογα, τη στάνη και άλλα στοιχεία του παλαιού καθημερινού τους βίου.